آموزش دعاخوانی بر مسابقه اولویت دارد 

دوره‌های آموزش، پرورش و ارتقای دعاخوانان مدتی است که از سوی شورای عالی قرآن با همکاری سازمان اوقاف و امور خیریه برگزار می‌شود. در سال جاری پس از فراخوان ثبت‌نام و ارزیابی اولیه، ۴۰ نفر امتیاز لازم را برای عضویت در هفتمین دوره ارتقای دعاخوانان دریافت کردند. هفتمین جلسه این دوره طی هفته‌های گذشته برگزار شد. جلسات ارتقای دعاخوانان، یک نوبت در ماه، به‌ صورت غیر حضوری و مجازی، در قالب ۱۳ کلاس تشکیل می‌شود.

استقبال عموم مردم ایران از جلسات دعاخوانی چون دعای کمیل، ندبه، ابوحمزه ثمالی، عاشورا و ... در مناسبت‌های مذهبی مختلف و نیاز به ارتقای بیشتر و به ویژه شناسایی پدیده‌های این عرصه سازمان اوقاف و امور خیریه را بر آن داشت تا به منظومه مسابقات خود رشته دعاخوانی را نیز بیفزاید.

رشته‌ای که 12 آذر در چهل‌وششمین دوره مسابقات سراسری قرآن در بخش نغماتی نفرات برتر خود را شناخت. نکته مهم اینکه هیچ کدام از رتبه‌های اول تا پنجم رشته دعاخوانی در دو بخش آقایان و بانوان از استان تهران نبودند و پراکندگی نفرات برتر در سراسر کشور مشهود بود. 

در راستای آشنایی بیشتر با اسلوب رشته دعاخوانی و دریافت نظر صاحب‌نظران و کارشناسان این حوزه خبرنگار اعزامی ایکنا به این مسابقات با سیدعباس انجام، داور بخش هماهنگی در ادا و فنون زیباسازی چهل و ششمین دوره مسابقات سراسری قرآن گفت‌وگو داشت.‌ وی تصریح کرد: رشته دعاخوانی در مجموعه مسابقاتِ باسابقه سراسری قرآن کریم، رشته نوپایی محسوب می‌شود. آن انتظار بالایی که از سطح اجراهای شرکت‌کنندگان در رشته‌های حفظ و قرائت داریم، نمی‌توانیم از دعاخوانی داشته باشیم.

وی با اشاره به اینکه به دلیل برپایی دوره‌های ارتقای دعاخوانان در شورای عالی قرآن شاهد رشد کیفی اجراها هستیم، افزود: با یک ارزیابی ساده از اجراهای این دوره متوجه می‌شویم که بیشتر در دستگاه‌ها و ردیف‌های ایرانی اجرا شد و به مراتب از لحاظ صحیح‌خوانی و فصیح‌خوانی از ادوار قبل بهتر بود.

این پیشکسوت و فعال در امور قرآنی بیان کرد: معتقدم رواج دعاخوانی از ایران بوده است، این با یک بررسی میان ادعیه‌خوانان کشورهای عراق، بحرین، لبنان، قطیف عربستان مشخص می‌شود که با همان لهجه عربی از ردیف‌های ایرانی استفاده می‌کنند و یک الگوبرداری از مداحان و دعاخوانان ایران صورت می‌گیرد. همان طور که مصر الگوی قاریان دنیای اسلام است، ایران الگوی جهانی دعاخوانی است.

این داور مسابقات قرآن با اشاره به اینکه باز هم در ابتدای راه هستیم و راهی طولانی داریم، اما بارقه‌های امید به ویژه طی این هفت سالِ اجرای دوره‌های آموزش دعاخوانی مشهود است، افزود: در اجرای دعاخوانی بحثی به نام اسلوب داریم، همانند قرائت قرآن، اسلوب دعاخوانی و مداحی دو رشته کاملاً جدا هستند. نباید این دو را با هم یکی در نظر گرفت در غیر این صورت در آتی چیزی به نام دعاخوانی نخواهیم داشت. در اینجا تثبیت رشته دعاخوانی هدف است.

انجام در پاسخ به این پرسش که آیا تأکید بر صرف دعاخوانی بدون بهره‌مندی از موارد روضه‌خوانی از جذابیت این رویداد نمی‌کاهد، گفت: اکثر ترجمه‌های متن دعایی که عزیزان شرکت‌کننده دعاخوانی ارائه می‌دادند، ناقص بود و روی متن تسلط نداشتند. ممکن است برخی با وارد کردن روضه و شعرخوانی قصد برطرف کردن این عدم تسلط را داشته باشند، در حالی که مخاطب، آماده شنیدن دعاست. ما در ابتدا قصد تثبیت اسلوب دعا را داریم در حالی که در مجالس عترت(ع) حتی با نخواندن دعا و با روضه‌خوانی نیز مخاطب جذب می‌شود. 

این داور مسابقات قرآن در پایان تصریح کرد: با اصلاحاتی که در آئین‌نامه بخش هماهنگی همخوانی قرآن، حسن اجرا و فنون زیباسازی رخ داد، شاهدیم که گروه‌ها از درگیر شدن برای انتخاب متن و شعر رها شده‌اند و وقت خود را برای اصل کار که همانا یک اجرای هماهنگ، حسن اجرا و رعایت فنون زیباسازی است، گذاشتند. گروه‌ها هماهنگ‌تر و منسجم‌تر کارهای صوتی و لحنی دارند و نسبت به گذشته پیشرفت دارند. در دعا و مدیحه‌سرایی صرف مسابقه نقطه ضعف است و نیاز به آموزش دارد.